Dzieci po trudnych doświadczeniach, takich jak wojna, przemoc, strata czy uchodźstwo, nie potrzebują „naprawiania”. Potrzebują dorosłych, którzy je rozumieją, wiedzą jak reagować i potrafią stworzyć przestrzeń do odbudowy poczucia bezpieczeństwa.
Jako psycholog, pedagog lub terapeuta zapewne zmagasz się z tym, że…
- Spotykasz dzieci, które są ciągle spięte, rozdrażnione albo wycofane, jakby cały czas były „w trybie przetrwania”;
- Nawet zwykłe sytuacje, takie jak zmiana planu, hałas czy porażka, wywołują u nich silne emocje, których trudno im samodzielnie opanować;
- Czujesz, że klasyczne techniki wychowawcze i edukacyjne nie działają, bo te dzieci potrzebują przede wszystkim bezpieczeństwa, regulacji i obecności;
- Masz kontakt z dziećmi z Ukrainy i chcesz wspierać je z wrażliwością, nie tylko językową, ale też emocjonalną.
Świadomość jak mądrze i empatycznie towarzyszyć dzieciom z doświadczeniem traumy jest kluczowa dla pracujących z nimi specjalistów.