Mity o autyzmie obejmują takie przekonania jak to, że jest to choroba, którą można wyleczyć terapiami, podczas gdy w rzeczywistości jest to zaburzenie neurorozwojowe wymagające wsparcia i dostosowań środowiskowych, oraz, że dotyczy nierównego rozkładu autyzmu między płciami, gdzie nowsze badania pokazują, że autyzm występuje u obu płci, choć u dziewcząt może być mniej zauważalny i diagnozowany później. Ponadto, istnieje błędne przekonanie, że osoby z autyzmem nie odczuwają emocji, podczas gdy w rzeczywistości mogą one być bardzo wrażliwe, choć mają trudności z ich wyrażaniem w społecznie akceptowalny sposób. W tym artykule rozprawiamy się z mitami na temat autyzmu.

Rozwój poznawczy dzieci to klucz do ich przyszłości. Badanie tego tematu pomoże zrozumieć jego znaczenie i korzyści. Funkcje poznawcze to zbiór umiejętności intelektualnych, które wpływają na nasze relacje społeczne. Ważne jest, aby dostosowywać ćwiczenie konkretnych funkcji poznawczych do wieku i możliwości dziecka, tzn. kierowanie się koncepcją strefy najbliższego rozwoju Lwa Wygotskiego.

Autyzm jest jednym z lepiej poznanych zaburzeń o podłożu neurobiologicznym. Dotyka on sfery społeczne, komunikacyjne oraz zachowania jednostki. W odniesieniu do dzieci zauważalne są trzy główne różnice między chłopcami a dziewczynkami w zakresie spektrum autyzmu. Ta kwestia nabiera znaczenia, ponieważ w ostatnim czasie wzrasta zrozumienie konieczności precyzyjnego diagnozowania tego schorzenia, szczególnie u dziewcząt. Dlatego w niniejszym tekście omówimy te różnice obserwowane między chłopcami a dziewczynkami z autyzmem.

Pojęcie normy społecznej tłumaczone jest wielorako. To, co wydaje się najistotniejsze w charakterystyce normy społecznej, to jej wpływ na zachowanie. Norma stanowi wzorzec postepowania przyjęty w danej grupie i reguluje funkcjonowanie jednostki, która z zasady zobowiązana jest jej przestrzegać. Stosowanie się do norm przyjętych w danym środowisku jest wyrazem osobistej przynależności oraz poszanowania jej członków. Przykładem normy społecznej może być przywitanie na dzień dobry czy ustąpienie miejsca starszej osobie w autobusie.

Objawy ADHD często mogą być przez nas bagatelizowane. Zakładamy, że dziecko jest po prostu niegrzeczne i prędzej czy później wyrośnie z prezentowanego zachowania. Odrzucanie myśli o ewentualnej diagnozie, brak chęci konsultacji zachowań, które w jakimś stopniu wzbudziły nasz niepokój czy karanie dziecka za jego nieposłuszeństwo oddalają od pomocy, jakiej być może potrzebuje nasz podopieczny.Akceptacja, odpowiednie zaopiekowanie i dostosowanie się do potrzeb dziecka stanowią podstawę poprawy funkcjonowania i jakości życia osoby z ADHD.

Skąd się bierze złość u dzieci w wieku szkolnym i przedszkolaków? Ich problemy dorosłym wydają się błahe. ale dla maluchów każdy jest prawdziwą tragedią. Dzieci myślą inaczej, nie potrafią jeszcze regulować emocji, nie mają doświadczenia i nie wiedzą, jak rozwiązywać konflikty.

Najintensywniejszy czas rozwoju teorii umysłu ma miejsce w wieku przedszkolnym. Coraz częstsze interakcje z innymi wpływają na proces socjalizacji i zdobywanie doświadczeń społecznych, a co za tym idzie na kształtowanie wyobrażeń dotyczących otaczających nas osób. W kolejnych latach dzieci przechodząc przez naturalny trening umiejętności społecznych doskonalą swoje zdolności w tym zakresie.

Najprościej mówiąc empatia to zdolność współodczuwania. Dzięki empatii jesteśmy w stanie odczytać i zrozumieć emocje oraz potrzeby drugiego człowieka. Pozwala nam to na dopasowanie swoich zachowań do konkretnych przeżyć osoby, z którą pozostajemy w relacji.

Bez wątpienia, trwająca od ponad roku pandemia i związana z nią czasowa izolacja wywarła ogromny wpływ na funkcjonowanie całego społeczeństwa. Mówi się, że w największym stopniu negatywny wpływ kwarantanny widoczny jest wśród dzieci i młodzieży. Statystyki pokazują, jak wiele potrzeb młodych ludzi zostało zaburzonych w wyniku czasowego odizolowania od rówieśników czy nałożonych z uwagi na rozprzestrzenianie się wirusa ograniczeń.

Wokół autyzmu narosło sporo mitów. Że przez niego dzieci są nieprzewidywalne. Że nie da się do nich dotrzeć. Że autyzm w szkole to zawsze problem. Czy to wszystko prawda? Większość z nich nie ma pokrycia w rzeczywistości i jak to zwykle bywa, wynika z braku zrozumienia.