Pierwszym krokiem w nauce asertywności wydaje się być omówienie poszczególnych zagadnień, które składają się na postawę asertywną. Rozumieniu różnic pomiędzy postawami asertywną, agresywną i uległą przyjrzymy się w dalszej części wpisu. Równie ważne w kontekście asertywności jest
świadomość własnych granic, czyli rozumienie przestrzeni osobistej (fizycznej i psychologicznej), w tym własnych potrzeb i postaw oraz
świadomość granic innych osób rozumiana jako akceptowanie pragnień i intencji innych osób.
Kiedy mówimy o asertywności?
Mówiąc o asertywności należy skupić się na wprowadzeniu rozróżnienia pomiędzy trzema postawami kojarzącymi się na ogół z odmową lub zgodą. Są to postawy asertywna, agresywna i uległa. Dodatkowo, poruszając temat asertywności z dzieckiem warto skoncentrować się na zwiększaniu świadomości granic – zarówno fizycznych, jak i psychologicznych.
Rozróżnienie postaw asertywnej, agresywnej i uległej
Postawa agresywna, uległa i asertywna to trzy rodzaje zachowań prezentowanych najczęściej w interakcjach. Ważne jest zrozumienie różnic pomiędzy postawami i skutków płynących z zastosowania każdej z nich.
Postawa uległa to na ogół unikanie konfrontacji i wycofywanie się z interakcji. Osoby prezentujące postawę uległą częściej będą przyjmowały punkt widzenia narzucony przez innych, nawet jeśli jest on niezgodny z ich sposobem widzenia świata.
Postawa agresywna charakteryzuje się skłonnością do walki, ataku słownego lub fizycznego, narzucaniem swojej opinii bez poszanowania zdania drugiej strony.
Postawa asertywna stanowi tzw. złoty środek. Osoby prezentujące postawę asertywną realizują swoje potrzeby i cele z poszanowaniem granic i potrzeb innych osób.
Przykładowe inspiracje do ćwiczeń w obszarze asertywności
Uświadamianie znaczenia wymienionych wyżej wątków możemy zacząć od prostej psychoedukacji, a następnie ćwiczyć z dziećmi z wykorzystaniem różnego rodzaju technik i narzędzi, m.in.:
- Odgrywanie scenek
- Ćwiczenie konkretnych zachowań w parach przy zastosowaniu metody „zdarta płyta”
- Tworzenie wspólnie alternatywnego zakończenia historii
- Ćwiczenie „odmawiam” w parach
- Ćwiczenie „blisko – daleko” (ukierunkowane na świadomość granic)
Po rozwinięcie wymienionych ćwiczeń i wiele więcej zajrzyj do
książki i dołącz na
szkolenie Trener TUS! Zapraszamy!Źródła:
- Węglarz J., Bentkowska D. (2020). Trening Umiejętności Społecznych Dzieci i Młodzieży. Przewodnik dla Terapeutów.
