Niegrzeczne czy nadpobudliwe? Porozmawiajmy o ADHD
Odrzucanie myśli o ewentualnej diagnozie, brak chęci konsultacji zachowań, które w jakimś stopniu wzbudziły nasz niepokój czy karanie dziecka za jego nieposłuszeństwo oddalają od pomocy, jakiej być może potrzebuje nasz podopieczny. Akceptacja, odpowiednie zaopiekowanie i dostosowanie się do potrzeb dziecka stanowią podstawę poprawy funkcjonowania i jakości życia osoby z ADHD.
Definicja: czym jest ADHD?
ADHD to zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytami uwagi. Charakterystyczny dla zaburzenia jest brak równowagi między procesami pobudzenia i hamowania procesów nerwowych.Mówiąc o istocie ADHD można wyróżnić trzy obszary:Nadruchliwość, dla której charakterystyczny jest przymus poruszania się. Dziecko ciągle się wierci, jest nadmiernie gadatliwe i nie potrafi dostosować zachowania do okoliczności.Zaburzenia funkcji uwagowych polegające na deficytach w obrębie funkcji uwagowych. Przejawiają się m.in. trudnością w koncentracji czy selektywności uwagi. Dziecko nie potrafi skupić się przez dłuższy czas na jednej czynności, łatwo się rozprasza i ma problem z zakończeniem zadania.Nadmierna impulsywność oscyluje wokół problemów z kontrolą poznawczą. Cechują ją szybkie reakcje, zachowania ryzykowne czy nieprzemyślane decyzje.Dodatkowo, wśród osób z ADHD występują zaburzenia w sferze emocjonalno-społecznej. Przejawiają się m.in. nadwrażliwością i labilnością emocjonalną, niską samooceną oraz problemami w podtrzymywaniu relacji. Niekiedy stanowią one wynik niewłaściwego postępowania wobec dzieci z ADHD.
W co (nie)wierzyć? Czyli mity dotyczące ADHD
Wokół tematyki ADHD urosło wiele mitów, które niekiedy mogą skutkować mylnym postrzeganiem osoby z ADHD, a co więcej mogą stać się przyczyną stygmatyzacji i nierównego traktowania. Ponadto wierząc w przesłanki odnośnie zaburzenia możemy je bardzo łatwo zbagatelizować. Wiąże się z tym późna diagnoza i opracowanie planu leczenia.
Najbardziej znane mity dotyczące ADHD:
ADHD dotyczy tylko chłopców.
Przyczyną ADHD jest złe wychowanie.
Dzieci z ADHD nie mają przyjaciół.
Dziecko nie jest chore, jest po prostu niegrzeczne.
To tylko niektóre z twierdzeń krążących wokół tematyki ADHD, które powtarzane wielokrotnie stają się dla laików wiarygodne. Bardzo ważne, jak w przypadku wszelkich form stereotypów, jest ich przełamywanie.
Diagnoza jako początek drogi
W przypadku, kiedy zaczniemy podejrzewać u dziecka ADHD konieczna jest rozmowa z rodzicami i konsultacja ze specjalistami. Prawidłowo postawiona diagnoza i sporządzenie planu pracy to podstawa. Należy zrozumieć, że problemy jakie przejawia dziecko nie wynikają z jego złośliwości. Nadpobudliwość psychoruchowa z deficytami uwagi jest chorobą, która wymaga od nas dużego zrozumienia i umiejętności dostosowania się do potrzeb dziecka. Tematyka ADHD jest niezwykle obszerna i nie sposób poruszyć wszystkich zagadnień naraz. Po więcej na ten (i inne) temat(y) zajrzyj do naszego najnowszego projektu – platformy kursowej!
