Jeśli przygotowujesz swoje pierwsze zajęcia treningu umiejętności, ten poradnik krok po kroku pokaże Ci, jak przeprowadzić je w sposób pewny, uporządkowany i skuteczny.
W tym artykule dowiesz się, czym jest Trening Umiejętności Społecznych (TUS) i dlaczego jest on tak ważny w rozwoju dzieci i młodzieży. Przedstawimy, jakie umiejętności społeczne rozwija TUS, takie jak współpraca, rozwiązywanie konfliktów i budowanie relacji, oraz jak wyglądają zajęcia – czy są prowadzone indywidualnie, czy w grupach. Wyjaśnimy, kto może korzystać z treningu, w tym dzieci ze spektrum autyzmu oraz uczniowie z trudnościami społecznymi. Omówimy również, jakie metody pracy są stosowane na zajęciach, jak odgrywanie ról, ćwiczenia interaktywne i gry. Dowiesz się także, kto może prowadzić zajęcia TUS w szkołach i jakie kompetencje są do tego potrzebne. Na koniec opowiemy o korzyściach, jakie przynosi TUS, zarówno w życiu szkolnym, jak i w przyszłej karierze zawodowej.
W tym wpisie zagłębiamy się w wyjątkowe wyzwania i doświadczenia, z jakimi mierzą się nastolatki w spektrum autyzmu podczas okresu dojrzewania. Ten kluczowy czas w życiu, pełen zmian i pierwszych ważnych decyzji, może być szczególnie intensywny dla młodych osób z ASD. Omawiamy, jak diagnoza autyzmu wpływa na komunikację, budowanie relacji i zachowanie, a także jak dorośli mogą zrozumieć i wesprzeć młodzież w spektrum. Poruszamy również ważne tematy, takie jak pierwsze związki romantyczne, zdrowie psychiczne, ryzyko uzależnień oraz znaczenie akceptacji i edukacji w promowaniu inkluzji. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak aktywnie wspierać rozwój społeczny i emocjonalny nastolatków w spektrum autyzmu.
Odkryj kluczowe strategie skutecznego prowadzenia treningu umiejętności społecznych (TUS) dla nastolatków, kluczowego wsparcia w ich rozwoju osobistym w okresie dojrzewania. Nasz artykuł zagłębia się w wyzwania adolescencji, podkreślając znaczenie rozwoju asertywności i samoświadomości. Dowiedz się, jak praktyczne treningi społeczne i zrozumienie roli mediów społecznościowych mogą pomóc młodym ludziom w kształtowaniu tożsamości i radzeniu sobie z trudnościami.
Pojęcie normy społecznej tłumaczone jest wielorako. To, co wydaje się najistotniejsze w charakterystyce normy społecznej, to jej wpływ na zachowanie. Norma stanowi wzorzec postepowania przyjęty w danej grupie i reguluje funkcjonowanie jednostki, która z zasady zobowiązana jest jej przestrzegać. Stosowanie się do norm przyjętych w danym środowisku jest wyrazem osobistej przynależności oraz poszanowania jej członków. Przykładem normy społecznej może być przywitanie na dzień dobry czy ustąpienie miejsca starszej osobie w autobusie.
W rodzinie, w pracy czy w szkole wchodzimy w relacje interpersonalne i polegamy na naszych umiejętnościach społecznych. Choć są nam niezbędne, nie rodzimy się z nimi. Musimy się ich nauczyć tak samo, jak mowy czy chodzenia.
Praca z dzieckiem z ADHD stanowi spore wyzwanie. Jest nie tylko pracochłonna, ale również wymagająca wykorzystania wielu różnych zasobów takich jak uwaga, cierpliwość czy wyrozumiałość. Początkowe nawiązanie kontaktu może okazać się trudne, z tego powodu bardzo istotne jest zadbanie o odpowiednie warunki.
Zachowania prowokacyjne u nastolatka mogą być spowodowane przez wiele czynników. Kluczową kwestią są tutaj zmiany zachodzące w mózgu w okresie dojrzewania. Narząd ten w okresie dojrzewania przechodzi intensywną przebudową, zwłaszcza kora mózgowa, która odpowiedzialna jest za podejmowanie decyzji, ocenę ryzyka i przewidywanie konsekwencji. Z tego powodu młodzi ludzie często wydają się bardziej impulsywni i mają trudności w kontrolowaniu swoich emocji.
Najogólniej mówiąc współpraca to zdolność do współdziałania z innymi. Opiera się na wzajemnych relacjach i koncentruje na działaniu na rzecz danej grupy. Działania oparte na współpracy zmierzają do realizacji wspólnych celów i stanowią zespołowe rozwiązywanie problemów.
Jeśli prowadzisz zajęcia metodą TUS, na pewno zdarzyło Ci się to nie raz: dziecko nie chce współpracować, zaczyna rzucać się na podłogę, krzyczy albo zatyka uszy. Co robić w takiej sytuacji? Reagować czy nie? Upominać czy ignorować?
Poświęcasz mnóstwo czasu i wysiłku na pracę ze swoimi uczniami. A potem masz wrażenie, że gdy wracają do domu, rodzice i tak robią swoje. Chociaż przy każdej okazji udzielasz im dobrych rad, nic się nie zmienia. To szalenie frustrujące i pewnie zdarza Ci się zastanawiać, czy współpraca z rodzicami w ogóle ma sens?
Nie sposób jest mówić o prawidłowej realizacji zadań edukacyjnych bez wspominania relacji nauczyciel-uczeń. Pozytywne relacje w szkole są podstawą, która gwarantuje sukces w procesie wychowawczym na płaszczyźnie edukacji szkolnej. Dobrze rozwinięta relacja z uczniem może stanowić punkt wyjścia do zaspokajania podstawowych potrzeb naszych podopiecznych i prowadzić do pełnego wykorzystania ich potencjału.
Jesteśmy dostępni w dni robocze w godzinach 09:00-15:00.
