Terapia osób autystycznych to proces wymagający ogromnej uważności, wiedzy i elastycznego podejścia. Niestety, wciąż zdarza się, że mimo dobrych intencji popełniamy błędy, które nie tylko obniżają skuteczność wsparcia, ale mogą też pogłębiać trudności dziecka. W tym artykule omawiamy 5 najczęstszych błędów popełnianych w trakcie terapii dzieci w spektrum autyzmu – oraz podpowiadamy, jak ich unikać.
1. Chęć „naprawienia” dziecka zamiast wspierania jego rozwoju
Jednym z najpoważniejszych i najbardziej niebezpiecznych błędów w pracy z dzieckiem z autyzmem jest traktowanie terapii jako próby „naprawienia”. Taki sposób myślenia sugeruje, że dziecko musi stać się bardziej „normalne”, „społecznie akceptowalne”, czy też funkcjonować tak, jak jego neurotypowi rówieśnicy.
Tymczasem terapia autyzmu nie polega na usunięciu objawów, ale na wspieraniu rozwoju dziecka, jego samodzielności, komunikacji i relacji z innymi – z pełnym szacunkiem do jego unikalnych cech. Dziecko ma autyzm, ale to nie oznacza, że jest gorsze – potrzebuje jedynie innego podejścia i indywidualnie dostosowanej terapii rozwojowej.
To właśnie takie wsparcie sprawia, że dzieci w spektrum mogą rozwijać się zgodnie ze swoimi możliwościami i odnaleźć się w świecie pełnym wyzwań społecznych.
2. Wygaszanie stimów i ignorowanie specjalnych zainteresowań
Stimy (czyli powtarzalne ruchy lub dźwięki) oraz specjalne zainteresowania to naturalne elementy funkcjonowania wielu osób w spektrum autyzmu. Często są one błędnie uznawane za niepożądane, a celem terapii staje się ich eliminowanie. To ogromny błąd.
Stymulacje pomagają dzieciom radzić sobie z napięciem emocjonalnym i sensorycznym. Są strategią samoregulacji, a ich tłumienie może prowadzić do wzrostu stresu, frustracji i pogorszenia samopoczucia dziecka. Z kolei specjalne zainteresowania to szansa na zbudowanie relacji, zwiększenie motywacji oraz wzmacnianie umiejętności społecznych, komunikacyjnych i poznawczych.
Zamiast wygaszać – włączaj! W terapii warto korzystać z tego, co dziecko już kocha, aby pogłębiać jego interakcje społeczne, uczyć elastyczności i wprowadzać nowe umiejętności.
3. Dobór jednej metody dla wszystkich
Nie istnieje jedna uniwersalna metoda pracy z dzieckiem w spektrum autyzmu. Choć terapia poznawczo-behawioralna (CBT), Treningi umiejętności społecznych, czy Integracja sensoryczna są często stosowane i mogą być skuteczne – nie oznacza to, że będą odpowiednie dla każdego.
Spektrum autyzmu jest bardzo szerokie, a każde autystyczne dziecko ma swoje unikalne potrzeby, mocne strony i trudności. Kluczem jest indywidualizacja procesu terapii dziecka – dobór metod, formy i tempa pracy powinien wynikać z dokładnej diagnozy, obserwacji i regularnego kontaktu z rodziną.
Dobrze zaplanowany program terapii powinien być elastyczny, oparty na danych i regularnie modyfikowany – nie szablonowy.
4. Pomijanie udziału rodziców w terapii
Nawet najbardziej skuteczna terapia prowadzona raz w tygodniu nie będzie miała trwałego efektu, jeśli zabraknie kontynuacji działań w codzienności dziecka. Dlatego jednym z częstszych, a zarazem kosztownych błędów w terapii autyzmu, jest pomijanie roli rodziców.
Rodzice dzieci z autyzmem powinni być aktywnymi uczestnikami procesu terapeutycznego. To oni najlepiej znają swoje dziecko, widzą jego reakcje w różnych kontekstach i mają realny wpływ na codzienne zachowania dziecka.
Współpraca terapeuty z rodziną to nie tylko konsultacje – to realne budowanie wspólnej strategii wspierania dziecka. Dobre praktyki to: edukacja rodziców, przekazywanie im narzędzi, wspólne ustalanie celów i otwarta, partnerska komunikacja.
5. Zmuszanie do kontaktu wzrokowego i “normalnego” zachowania
Często zdarza się, że w terapii dzieci w spektrum autyzmu szczególny nacisk kładzie się na naukę kontaktu wzrokowego czy „poprawnego” sposobu mówienia. Jednak wymuszanie kontaktu wzrokowego lub określonych zachowań, które są niekomfortowe dla dziecka, może prowadzić do maskowania objawów autyzmu, wzrostu napięcia i pogorszenia relacji terapeutycznej.
Autystyczne dzieci często odbierają świat w inny sposób, a kontakt wzrokowy może być dla nich przytłaczający lub wręcz bolesny. Terapia dzieci powinna opierać się na akceptacji i dostosowaniu, a nie na wywieraniu presji.
Pamiętaj – terapia osób autystycznych nie ma uczyć dzieci udawania, że są kimś innym. Ma dawać im narzędzia do radzenia sobie w świecie i budowania relacji na własnych zasadach.
Podsumowanie – skuteczna terapia dziecka w spektrum
Skuteczna terapia dziecka z autyzmem opiera się na szacunku, zrozumieniu i elastycznym dostosowaniu do jego indywidualnych potrzeb. Unikanie wymienionych wyżej błędów może znacząco poprawić jakość życia nie tylko samego dziecka, ale również jego rodziny.
Terapia dziecka w spektrum autyzmu nie powinna polegać na „naprawianiu”, lecz na budowaniu kompetencji, rozwijaniu relacji i wzmacnianiu dobrostanu. Pamiętaj, że każde dziecko rozwija się inaczej – a kluczem do sukcesu jest dobra współpraca, indywidualne podejście i otwartość na zmiany.